10 vragen aan... Evalien Weterings
10 vragen aan In een vorig interview zei Vincent van der Velde dat hij Evalien Weterings graag terug wil zien in deze rubriek: “Mijn vrouw Suzanne en ik hebben haar leren kennen als een heel bijzondere vrouw. Inmiddels is ze een goede vriendin van ons. Ze kwam hier op haar 18e aanwaaien en is nu een succesvolle Texelse fotograaf.”Meer over Evalien
Evalien was in Friesland, waar ze opgroeide, als ‘dat meisje uit Holland’ de vreemde eend in de bijt. Haar Brabantse vader kwam als hobbypiloot regelmatig op het Texelse vliegveld. Zo kwam het dat Evalien daar op haar achttiende een zomerbaantje kreeg. Ze voelde zich zo welkom dat ze op het eiland wilde komen wonen. Een half jaar later was dat rond en verhuisde ze samen met haar fjordenpaard Svenna. Svenna is inmiddels 22, Evalien is 37.
Alles aangepakt om te blijven
“Ik heb van alles aangepakt om maar te kunnen blijven. In Leeuwarden had ik een opleiding tot schoonheidsspecialiste gevolgd, maar dat was het niet voor mij. Op een gegeven moment deed ik een dag per week de opleiding Grafische Vormgeving in Amsterdam. Als ik iets nodig had aan beeldmateriaal, maakte ik het zelf. Zo merkte ik dat er vraag was naar mijn foto’s en heb ik me kunnen ontwikkelen.”
Een uitweg voor creativiteit
“Doordat ik ging vormgeven en fotograferen, vond mijn creativiteit een uitweg. Toen ik besloot om zelfstandige te worden, ben ik met mijn ouders in overleg gegaan. Ze stonden meteen achter me. Mijn moeder zag op mijn vierde al hoe creatief ik was, ze had dit al voorzien. Ik heb er de eerste drie, vier jaar nog baantjes naast gehad en bouwde het langzaam op. In het begin heb ik de online marketing gedaan van verschillende webshops op Texel. Uiteindelijk heb ik dat achter me gelaten en ben ik me steeds meer gaan richten op fotograferen, tot ik daarmee op eigen benen kon staan.”
Bedachtzaam
“Ik heb echt een plan uitgestippeld. Het was mijn droom om op eigen benen te staan, om zelf mijn ideale baan vorm te geven. Ik heb wat ik verdiende met opdrachten heel consciëntieus in mijn bedrijf geïnvesteerd, met een meerjarenplan. Ik bedacht welke lenzen ik wilde, welke camerabody’s, welke computer, zelfs welke bureaustoel. Zo verzamelde ik mijn materialen. Nu ben ik waar ik wilde zijn. Ik heb best veel bereikt en ben daar trots op.”
Magazine-ambities
“Ik ben nogal snel verveeld. Het werk dat ik nu doe, is heel afwisselend. Fotograferen voor het Noord-Hollands Dagblad werkte als een katalysator, die beelden gaan als een lopend vuurtje en zorgen voor opdrachten in landelijke kranten en tijdschriften. Door voor kranten te werken, kom je overal, ook op plekken die anders buiten je blikveld zouden blijven. Ik zou graag vaker voor magazines werken, voor mooie glossy-uitgaven, waarin mijn foto’s echt tot hun recht komen en een grotere rol spelen dan de beeld-illustratie die een foto bij een krantenartikel doorgaans is.”
Groepsdynamiek
“Naast nieuwsfotografie doe ik ook familieshoots. Ik ben erg geïnteresseerd in groepsdynamiek, dat kan ik daarin kwijt: als de kinderen op hun gemak zijn, gaat de rest daarin mee. Dat is leuk om mee te spelen, om aan te voelen waar je op moet sturen om een goede foto te kunnen maken zonder dat het een kunstje wordt. Ik fotografeer ook voor stichting Kanjerwens, een stichting die wensen vervult van kinderen met ernstige, levensbedreigende ziekten. Dat komt soms wel binnen, met name bij het nabewerken van de foto’s. Het helpt dan om met Svenna naar het strand te gaan. Of ik ga wandelen over De Hors, waar ik me alleen op de wereld waan. Dat is ontlading.”
Turnen met een sumoworstelaar
“Svenna is geboren in een kudde wilde paarden in Zeeland. Dat ze in het wild geboren is, daar is niets van te merken: ze is de mascotte van Hoeve Consensus en een echte kindervriend, iedereen is dol op haar. Ik kocht haar toen ze drie was. Ik heb haar naar de klasse Z in het dressuur gereden. Daarmee heb ik aangetoond dat je geen duur paard hoeft te hebben om de hoofdklasse te halen, met doorzettingsvermogen en volharding kom je er ook. Het was als turnen met een sumoworstelaar, maar het is ons gelukt.”
Jonge mensen moeten gehoord worden
Evalien deed de TESO-bestuursklas en is lid van Jonge Bestuurders Texel, een afsplitsing uit de groep die deelnam. Ze is ook bestuurder van het Jonge Ondernemers Netwerk Texel, vanuit dezelfde interesse in groepsdynamiek die eerder al ter sprake kwam. “We werden op persoonlijk vlak gecoacht, op je inbreng in een groep bijvoorbeeld. Ik vond de dynamiek in zo’n bestuurlijke setting interessant en wilde daar meer over weten. Ook denk ik dat het nodig is dat jonge mensen gehoord worden en dat ze richting kunnen geven aan de toekomst. Onze leeftijdscategorie verdient een stem, een stem die klinkt tussen die van de millennials en de ouderen in.”
Eenvoudig leven
“Ik hecht niet aan dure spullen of aan een groot huis. Misschien is dat toch een soort Friese nuchterheid die ik bij me draag en koester, die doorgesijpeld is hoewel ik me daar niet op mijn plek voelde. Ik hecht aan mooie momenten. En aan dicht bij mezelf blijven: ik heb het nodig om zo nu en dan even helemaal alleen te zijn. Daarna is het goed weer met anderen samen te zijn. Dat ik klein leef en meer waarde hecht aan mooie momenten, dat deel ik met vorige gast Vincent en Suzanne en hun kinderen.”
Volgende gast
“Kelly Vonk. Ze geeft les in jumping fitness en X-core op verschillende sportscholen. Ik herken mezelf in haar enthousiaste ondernemersmentaliteit. Ik tref haar vaak in de sportschool en weet nog niet zoveel van haar. Het lijkt me leuk haar verhaal te horen.”