Droogte en nattigheid: “As ’t in april maar natte wil”
Ruumte skaadt niet In de Nederlanden liepen geregeld van die‘feugeltjesmense’ uit de stad, daar waren ze
bij Hopman wel aan gewend. Af en toe
maakten ze een praatje.
Dan vroeg er een bijvoorbeeld of het bij hun
op ‘t land geen problemen gaf in de winter,
als met hoge vloed de Slufter onder water
liep Vader Hopman kon ze daarover gerust-
stellen: “Bij hóóg water, dan doene wee ’t
hek dicht.”
‘Oompie Dijt’ kuierde op zijn dooie gemak in
de stromende regen van de kerk naar huis.
Logman ging hem op een koggeltje voorbij
en riep: “Je mag wel opskiete met die
reege!” Dijt was niet onder de indruk.
“Het regent gunter ok, vriend”, reageerde
hij (vrij naar een gedicht van Génestet) en
liep geen stap harder.
Droogte of nattigheid, dat maakt in het
boerenbedrijf een hoop verschil.
‘Een dróóge maart is goud waard, as ’t in
april maar natte wil.’ Bij een heel regenloze
zomer kan het land zo droog zijn, dan ‘ken
je d’r een luus overheene jaage’.
Dan hoopten de boeren op een flinke
plensbui, dat ‘t eindelijk eens ‘skotspiekers
en ouwe wijven’ regenen zou.
Maar het kan ook te gek. Op een keer, dat
was na een periode van extreme regenval
en veel wateroverlast, kwam burgemeester
Schipper naar De Waal om zich over de toe-
stand ter plaatse te informeren.
‘Hoe was het hier?’
Jan Zoetelief nam het woord: ‘Het was hier
zo erreg burregemeester,’ zei hij, ‘zo erreg
dat ’t aambeeld van Jaap Keijzer deur De
Wéél dreef.’