10 vragen aan... Laura Villanueva
10 vragen aan In een vorig interview gaf Desiree Krijthe aan dat zij Laura Villanueva graag in deze rubriek terugziet. “Laura ken ik van het kinderdagverblijf, haar zoon zit bij mij in de groep. Laura komt uit Spanje. Ik ben benieuwd hoe zij over Texel denkt en over Nederlanders in het algemeen. Ze werkt bij het NIOZ. Dat bedrijf klinkt misschien wat geitenwollensokkerig, maar dat is Laura absoluut niet. Ze is weleens naar Japan geweest voor een vergadering. Ik bedoel maar!”Meer over Laura Villanueva
Veel mensen hebben een bepaald beeld bij werknemers van een laboratorium. Ze zouden introvert zijn, niet communicatief en al net zo grijs als hun onderzoeksmateriaal. Maar bij Laura, wetenschappelijk onderzoeker naar micro-organismen, is niets minder waar, met haar hippe jurk met halsketting en stralende open gezicht. Het interview met Laura (39) vindt plaats op kantoor. Bij binnenkomst verontschuldigt ze zich lachend voor de opvallend hoge temperatuur in de kamer. “Ik ben geboren in Barcelona, ik heb het altijd koud in Nederland.” In 2013 trouwde ze met Douwe Maat, die ze leerde kennen op haar werk bij het NIOZ. “Al bij onze eerste ontmoeting vond ik hem interessant. Ik had nooit verwacht dat ik zo’n leuke man op het werk zou ontmoeten. Als onderzoeker ben je veel op jezelf aangewezen en ontmoet je niet veel andere mensen. Het NIOZ is eigenlijk een eilandje op een eiland, maar het is tegelijkertijd ook een plek waar relatief veel mensen van verschillende nationaliteiten komen.” Laura heeft een zoon van bijna twee jaar: Noah.
Texel versus Barcelona
Laura verliet haar geboortestad Barcelona om te verkassen naar Texel. “Verhuizen naar een eiland middenin zee, was een grote stap voor mij. Ik ben een stadsmens en vond het heerlijk in Barcelona en later Boston, waar ik mijn postdoctorale studie deed. Toch leek de grote stad steeds minder geschikt om me voor langere tijd te settelen. Ook met het oog op een eventueel gezinsleven. Omdat het lastig is om in Barcelona een baan te vinden, besloot ik om mijn horizon te verbreden. En dat is met Texel goed gelukt”, lacht ze. “In de winter mis ik de zon. Ik klaag er niet over, maar zodra ik in Spanje ben en de zon op mijn huid voel, tankt mijn lichaam meteen vitamine D. Ik functioneer het best op zonne-energie.”
Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ)
De eerste twee jaar in Nederland woonde Laura in Den Helder, nu woont ze in Oudeschild. Ze is senior onderzoeker naar het leven van micro-organismen in de zee: ze zoekt uit hoe de micro-organismen zich ontwikkelen in vergelijking met vroeger en in relatie tot het veranderende klimaat. Hiervoor gaat ze geregeld met de boot naar de Zwarte Zee. “Tijdens de biologielessen op de middelbare school ontdekte ik hoe ontzettend interessant ik de onderwerpen over de natuur vond, met name wanneer het ging over micro-organismen. Ik wilde er meer over te weten komen en besloot daarom biologie te gaan studeren.”
Avonturier of huismus?
“Mijn leven van tien jaar geleden lijkt in de verste verte niet op het leven dat ik nu heb. Voordat ik moeder werd, was ik een groot avonturier. Het maakte me weinig uit waar ik woonde. Maar die reislust veranderde op slag toen ik zwanger werd. Met de geboorte van Noah is de huismus in mij wakker geworden. Ik ga hooguit nog één à twee keer per jaar voor mijn werk naar het buitenland. Dat komt ook door Noah, ik wil niet te veel weg zijn voor hem. Maar eigenlijk ook niet voor mezelf”, lacht ze, “want de eerste keer dat ik acht dagen weg was voor mijn werk, moest ik echt even slikken om mijn zoontje, die toen zes maanden oud was, achter te laten.”
Spaans of Nederlands?
“Sinds ik moeder ben, voel ik me meer dan ooit verbonden met mijn Spaanse afkomst. Dat komt doordat ik Noah hier een stukje van wil meegeven. En als ik naar Noah kijk, komen de herinneringen uit mijn jeugd weer terug. Maar ik voel me ook echt Nederlands. Zelfs mijn karakter is vernederlandst! Toen ik hier voor het eerst kwam, moest ik erg wennen aan de directheid van de mensen. De overgang van Amerika naar Nederland was een cultuurshock. Maar inmiddels ben ik net zo. Die directheid zie ik nu als iets moois.”
Favoriete plek op Texel
“Ik ga met Noah wekelijks naar Novalishoeve om naar de dieren te kijken. En met z’n drieën komen we graag bij Strandpaviljoen Paal 9. Met vijf minuten lopen, zit je vanuit ons huis middenin de natuur. Daar geniet ik enorm van. Ik voel me bevoorrecht om op Texel te wonen en dat ik mijn kind kan laten opgroeien in de natuur.”
Gezellig
“Het beste woord van Nederland vind ik het woord gezellig. De beleving is internationaal, maar nergens heb je er een woord voor, alleen in het Nederlands. Cosy, de Engelse vertaling van knus, komt nog het meest in de buurt, maar in het Spaans heb je er echt geen woord voor. Ik koester de gezellige momenten dat we met z’n drieën zijn.”
Rationeel of gevoelsmens?
“Half om half. Mijn werk is heel technisch, maar er komt ook een stukje onderbuikgevoel bij kijken. Privé handel ik vooral gevoelsmatig. Als iets niet goed voelt, denk ik nog een tweede keer na voordat ik een besluit neem.”
Uit een brandend huis neem ik als eerste mee…
“Mijn gezin en onze kat Simon. En daarna gris ik mijn telefoon mee naar buiten. Dat is ook mijn lifeline naar Spanje. Bovendien staat hij natuurlijk vol met foto’s en filmpjes van Noah.”
Volgende gast
“Antje Schoehuys. Ze is zowel lerares Spaans als Nederlands. Voor mij de perfecte combinatie om de taal onder de knie te krijgen. Ik zag haar advertentie in de krant staan en heb meteen gereageerd. Tijdens de les is ze streng maar rechtvaardig en daarbuiten is ze een vriendin.”