10 vragen aan... Jeroen van Beek
10 vragen aan Een vorige keer in deze rubriek gaf Ruben Duinker aan graag een voormalig werknemer in het installatiebedrijf van zijn vader terug te willen zien: Jeroen van Beek. “Jeroen is tegenwoordig werkzaam als installatiemanager bij Defensie. Elke werkdag treffen wij elkaar op de eerste boot. Hij had een eigen bedrijf, maar koos ervoor om weer in loondienst te gaan. Jeroen is een sociaal persoon, echt een prima vent!”, aldus Ruben.Meer over Jeroen
Jeroen van Beek (38) is op Texel geboren en getogen: hij groeide op in Zuid-Eierland. Na de middelbare school studeerde Jeroen onder meer MTS elektrotechniek en HTS luchtvaarttechniek. Al jong kwam hij zijn vrouw Lisette (36) tegen: ze zijn sinds 1997 bij elkaar en inmiddels zestien jaar getrouwd. “We waren jong toen we elkaar leerden kennen - 16 en 18 - maar wisten al snel dat het goed zat tussen ons.” Jeroen en Lisette woonden, voordat ze terugkeerden naar Texel, in Alkmaar en Heerhugowaard, waar hun eerste twee kinderen werden geboren: Serahja (13) en Joshua (10). Toen Joshua vijf maanden oud was, vestigde het gezin zich in Den Burg. Hier kwam Micha (5) ter wereld.
Passie
Jeroen heeft een passie voor elektrotechniek. Voor zijn opleiding maakte hij echter een uitstapje naar de luchtvaarttechniek, maar zijn eerste liefde heeft hij nooit laten gaan. Sinds een jaar is Jeroen jaar installatiemanager bij Defensie in Den Helder, waar hij verantwoordelijk is voor het in stand houden van elektrische installaties op schepen. “Omwille van het gezin heb ik mijn zakelijke activiteiten geminimaliseerd, om vervolgens weer in loondienst te gaan”, vertelt Jeroen. “Ik was bijna vijf jaar lang fulltime aan de overkant en hele weken weg. Zelfstandige zijn is leuk, maar het kwam onze gezinssituatie niet ten goede. Nu ben ik binnen een uur op m’n werk en ’s avonds gewoon thuis.”
Verborgen talent
Jeroen speelt van jongs af aan piano. “Toen ik zes jaar was, kreeg ik mijn eerste keyboard. Muziekles heb ik nooit gehad: als ik dat wilde, moest ik van mijn moeder eerst op blokfluit, en daar had ik een hekel aan.” Jeroen bleef daarom al die jaren binnenshuis uitproberen. “Hij zingt er ook prachtig bij, maar dat durft ’ie niet toe te geven”, vertelt Lisette lachend. “Daar ben ik mogelijk te bescheiden voor”, beaamt Jeroen. “Ik noem mezelf recreatief pianist en heb nooit de drang gevoeld om buitenshuis te spelen. Wat ik wel altijd al heb gewild, is gitaar leren spelen. Het zit al jaren in m’n hoofd, maar het komt er niet van.” Op les gaan, is Jeroen echter niet van plan: “Ik kan geen noten lezen en heb een auditief geheugen. Ik speel liedjes daarom vrij gemakkelijk op gehoor na”.
Alpha of bèta
“Zo goed als Lisette is met namen - ze kent hele stambomen uit haar hoofd - zo sterk ben ik met cijfertjes. Als ik niet werk of met mijn neus in de meterkast zit, modelleer ik in Excel. Dat is écht een hobby van me.” Ondanks zijn voorkeur voor getallen, is Jeroen ook sterk met talen: zijn auditieve geheugen werpt niet alleen op muzikaal vlak z’n vruchten af, een vreemde taal klinkt uit de mond van Jeroen ook al gauw natuurlijk. “Ik heb aanvankelijk geen idee wat ik zeg, maar ik kan klanken van verschillende talen goed nabootsen. Toen ik in Oekraïne de krant voorlas, vielen de monden van de locals open”, lacht Jeroen.
Ontwikkelingswerk
Als penningmeester van hulporganisatie Dobre Destiny reisde Jeroen drie keer af naar Oekraïne om ontwikkelingswerk te doen. “In een oud mijnwerkersstadje in Oekraïne hielp ik de lokale bevolking onder meer met het bouwen en onderhouden van panden en assisteerde ik bij de voorbereidingen van hulptransporten. Het is bijzonder om te zien dat mensen die zo weinig bezitten, bereid zijn het laatste wat ze hebben met je te delen. Dat heeft veel indruk op me gemaakt.”
Geloof
Jeroen is niet met de Bijbel opgevoed, maar sloot zich op latere leeftijd toch aan bij een kerkelijke gemeenschap. Op Texel werd dat de Baptistengemeente. “Toen ik Lisette leerde kennen, kwam ik meer in aanraking met het geloof. Lisette is gereformeerd opgevoed en samen zijn we op zoektocht gegaan naar een kerk die bij ons past. Met terugwerkende kracht ben ik altijd gelovig geweest: als jong jochie realiseerde ik me dat er achter deze planeet en dit leven een superieure architect zit. Nog steeds kijk ik onbevangen naar de wereld en weet ik: dit ontstaat niet vanzelf.” Toch houden Jeroen en Lisette een open blik: “We willen ons niet in een klein wereldje opsluiten: we geloven in God, maar drinken óók gewoon een biertje op Sommeltjespop.”
Eenvoudige westerse taal
“Ik neem de Bijbel heel serieus”, vertelt Jeroen. “Zo serieus, dat ik een tijdje Hebreeuwse les heb gevolgd om de gelaagdheid te kunnen begrijpen. De Nederlandse vertaling van de Bijbel is te plat: zo’n tekst kan in onze eenvoudige westerse taal niet juist uitgedrukt worden. Bij mijn toenmalige leraar Hebreeuws, een theoloog en wetenschapper, heb ik geleerd ‘tussen de zinnen door’ te lezen en de diepere betekenis te zien.”
Wetenschap
Ondanks dat Jeroen veel wetenschappelijke instituten van de binnenkant heeft gezien - zo bracht hij tijdens het werk een bezoek aan de deeltjesversneller van het CERN in Genève en het Max Planck-instituut - twijfelt hij niet aan het bestaan van God. “God op voorhand uitsluiten, is het meest onwetenschappelijke uitgangspunt dat er is. Een wetenschapper van het CERN zei ooit tegen me: ‘We sluiten God niet uit, als Hij bestaat, komen we Hem vanzelf tegen’. Dat vond ik een mooie benadering.”
Droom
“Ik heb sinds mijn tienerjaren een voorliefde voor Scandinavië”, vertelt Jeroen. “Noorwegen en Denemarken zijn prachtig, maar ik heb een zwak voor Zweden: de weidsheid en de gemoedelijkheid passen bij me. De bevolking is er minder gejaagd dan hier en de natuur is er fantastisch. In mijn hoofd ben ik al minimaal tien keer geëmigreerd, simpelweg omdat ik me er thuis voel. Lisette hoeft maar één keer ‘ja’ te zeggen en we zijn weg. Daarom doet ze dat waarschijnlijk niet”, lacht Jeroen. “Maar wellicht hebben we er op termijn een tweede huis: dat is wel een droom.”
Volgende gast
Sinds 2008 zijn Jeroen en Lisette vrijwel iedere zondag te vinden in Eben Haëzer, de Baptistenkerk in Den Burg. “We hebben daar sinds vorig jaar een nieuw voorgangersechtpaar, David en Rachel Lodder. Twee geweldige mensen, met een groot geloof, een heldere visie en ze zijn zeer begaan met het wel en wee van de mensen in de gemeente en daarbuiten. Graag zou ik David willen voordragen als volgende gast voor deze rubriek: zijn manier van benadering van zaken en nuchtere kijk op de wereld werken voor mij inspirerend en daarom lees ik de volgende keer in deze rubriek graag zijn verhaal.”