De logica van de Texelhopper
Laatste mededelingen “Er ontstaat een logischere en efficiëntere verbinding vanaf het treinstation naar Texel en vice versa. Reizigers worden daarmee maximaal aangemoedigd om naar Texel te komen met het openbaar vervoer.”Met die tekst werd ruim een jaar geleden het plan om de bus de boot op te laten rijden gepresenteerd door de werkgroep Beter Openbaar Vervoer Texel. Meteen wezen buschauffeurs, buspassagiers en andere betrokkenen op de praktische onuitvoerbaarheid hiervan. Zonder resultaat: de plannen werden toch doorgezet.
Tijdens de informatiebijeenkomsten in het najaar verdedigden de consultants van de provincie dit onderdeel van het Texelhopperproject en verzekerden zij de bezorgde aanwezigen dat het onbestaanbaar was dat een bus de boot niet zou halen. Inmiddels weet iedereen wel beter: de bus heeft de boot al menigmaal gemist. Het is moeilijk om precieze cijfers te achterhalen, maar uit een rondgang op sociale media ontstaat het beeld dat dit inmiddels tientallen keren is gebeurd.
Een logische oplossing zou zijn: stop met het op de boot rijden van de bus. De Texelhopper-logica is echter anders: een extra bus en andere routes moeten de problemen gaan oplossen. (Voor het complete verhaal, zie elders op deze website.) Dat de verwarring door deze ‘oplossing’ alleen maar groter wordt, lijkt de Texelhopper te ontgaan.
Net als bij het niet hanteren van de OV-chipkaart volgt de Texelhopper bij de oplossing van een probleem een geheel eigen logica. Waar de gemakkelijkste en meest logische oplossing zou zijn om de chipkaart weer in te schakelen op lijn 28 (dit kan met één druk op de knop, echt waar!), koos de Texelhopper voor een moeizaam, administratief omslachtig en juridisch tamelijk dubieus alternatief.
Het is allemaal zo jammer, vooral omdat de positieve kanten van het Texelhopperproject door deze halsstarrige houding en onhandige oplossingen worden overschaduwd. Sommigen zullen zeggen dat het kinderziektes zijn waarvan tijdens de proefperiode geleerd kan worden. Dat is onjuist. Het zijn chronische kwalen, die vooraf helder en duidelijk waren en die – zo vrees ik - wel eens van terminale aard voor de Texelhopper kunnen zijn.
Frank Grootemaat, redacteur
Extra bus op lijn 28: http://www.texelplaza.nl/nieuws/artikel/056841/