Om een bakkie bij... Tiny Druif-Kuil
Om een bakkie bij... Tiny Druif-Kuil Foto: Texelditweekend

Om een bakkie bij... Tiny Druif-Kuil

Om een bakkie bij…
Tiny Druif-Kuil uit Den Burg is al bijna 90 jaar, maar nog altijd zeer actief. Al meer dan 50 jaar breidt ze truien en mutsen voor kinderen in Roemenië. “Per jaar heb ik minstens 25 truien gebreid en er zijn al meer dan honderdduuzend paar sokken door mijn handen gegaan. Mijn kinderen zijn verbaasd als ik een keer níet met een breiwerk in mijn handen zit. Maar soms wil ik een weekje borduren: gewoon even wat anders. Nu ben ik verplicht onthand: ik heb drie weken geleden mijn hand gebroken. Maar ik blijf positief: het gips mag er bijna af.”

Mevrouw Druif-Kuil werd geboren in Groningen en groeide op als enig kind. Haar vader was boer, haar moeder was coupeuse en zong daarnaast als soliste bij diverse koren. Toen Tiny 17 jaar oud was, in 1947, verhuisde het gezin naar de Prins Hendrikpolder op Texel: vader vond hier een boerderij. Gelukkig maakte Tiny al gauw nieuwe vrienden. Voor haar opleiding verpleegkunde ging mevrouw Druif-Kuil tijdelijk het eiland af, maar dat was van korte duur: bij één van haar vriendinnen ontmoette ze haar man, met wie ze 1952 in het huwelijksbootje stapte. “We keken elkaar aan en hebben elkaar daarna nooit meer losgelaten”, glimlacht mevrouw Druif-Kuil.

Een groot gezin
Toen het jonge stel twee maanden in verwachting was van hun eerste kindje, kregen ze een woning in Oosterend toegewezen. Daar werd ook de tweede telg geboren werd. “Als enig kind heb ik altijd gezegd dat ik ‘als ik later groot zou zijn’ een groot gezin wilde. Na de eerste twee kinderen kwam er echter zes jaar niets. We deden er niets voor of tegen, maar ik werd niet zwanger. Tot er opeens drie in tweeënhalf jaar tijd kwamen. Daar hadden we onze handen vol aan: we werkten allebei. Het mocht de pret niet drukken: dat grote gezin waar ik van had gedroomd, was er.” Inmiddels heeft mevrouw Druif-Kuil veertien kleinkinderen en achttien achterkleinkinderen.

Mutsen, sokken, truien en vesten
Ondanks dat mevrouw Druif-Kuil haar handen vol had aan haar werk en gezin, besloot ze met twee andere dames het breiproject voor Roemenië op te zetten. Eén van de vrouwen maakte dekens, een ander zorgde voor het logistieke deel en mevrouw Druif-Kuil breide mutsen, sokken, truien en vesten. “Ik ben zelf nooit in Roemenië geweest, maar met kerst krijgen we altijd een foto. De mensen daar zijn arm en kunnen het goed gebruiken. Zo maak ik ook ‘eerstedagmutsjes’, die in het ziekenhuis uitgedeeld worden aan pasgeboren baby’tjes.” De breiwerken worden gemaakt van resten garen die andere breisters bij mevrouw Druif-Kuil afleveren. “Dan kijk ik welke kleuren bij elkaar passen en maak ik er nog iets van. Vroeger maakte ik ook veel Noorse patronen, maar dat kon ik op een gegeven moment niet meer zien. Dat vind ik niet erg: ik ben positief ingesteld. Op die manier leef je het fijnste leven.”

Eropuit
Mevrouw Druif-Kuil zit niet alleen te breien achter de geraniums: ze gaat er ook nog graag op uit. Zo gaat ze al ruim 22 jaar twee à drie keer per jaar op vakantie naar haar vaste adres in Drenthe, de Huttenheugte, en is ze al 65 jaar lid van de hervormde Zusterkring. “Het oudste lid is 97”, vertelt mevrouw Druif-Kuil. “Om de week spreken we op dinsdagmiddag bij haar af. Dan bespreken we een passage uit de bijbel en zingen we. Zingen doe ik de hele dag, en is het niet hardop, dan zing ik in gedachten. Eerder zat ik ook nog bij het koor, maar daar ben ik onlangs mee gestopt: ik wil ’s avonds liever de deur niet meer uit. Het schijnt dat ik wel erg gemist word.”

Kent of bent u een Texelse senior met een mooi verhaal, een leuke anekdote of andere levendige herinnering? Neem contact op met de redactie via E: redactie@texelsemedia.nl of T: (0222) 310111.